|
چراغ دیده ی شب زنده دار من
خداوندا تو میدانی که انسان بودن و ماندن در این دنیا چه دشوار است چه رنجی میکشد آنکس که انسان است و از احساس سرشار است .
فراری ام
از آن همه نگاه
از چشم های نیزه دار...
واژه هایم را زیرِ درخت سیب
کنار ِ همان تخته سنگ ِ قدیمی
فراموش کرده ام ....
یادش به خیر
سالها
من بودم و کوچه باغ
و یک دنیا
دلتنگی
که آن هم این روزها اجاره ای است
فراری ام
از خودم
واژه ها بی تقصیرند....
کوچه هنوز هم
بوی نمناک ِ غروب ِ بارانی را
به تصویر می کشد
و آب ِ روان
همچنان جاری.
رد پایم را پاک می کنم
و می ترسم ، از نگاههای نیزه دار
بی هدف ،هدف را دنبال می کنند
و بی گمان قبل از شلیک
نامت را نمی پرسند!!! نظرات شما عزیزان: چهار شنبه 2 مرداد 1392برچسب:, :: 22:8 :: نويسنده : شیوا
درباره وبلاگ  تقدیم به همه دوستان مجازی : اسمش را می گذاریم دوست مجازی اما آن سو یک آدم حقیقی نشسته خصوصیاتش را که نمی تواند مخفی کند وقتی دلتنگی ها و آشفتگی هایش را می نویسد وقت می گذارد برایم، وقت می گذارم برایش نگرانش می شوم دلتنگش می شوم وقتی در صحبت هایم به عنوانِ دوست یاد می شود مطمئن می شوم که حقیقیست هرچند کنار هم نباشیم هرچند صدای هم را هم نشنیده باشیم، من برایش سلامتی و شادی آرزو دارم هرکجا که باشد...! آخرین مطالب آرشيو وبلاگ پيوندها
نويسندگان
|
||
 |
تبادل
لینک هوشمند
